Ο Mohammed Ben Sulayem, πρόεδρος της FIA, φαίνεται πως δεν θέλει να αφήσει την ιδέα να χαθεί και προωθεί ένα σχέδιο που θα μπορούσε να αλλάξει τη μορφή του πρωταθλήματος μετά το 2026.
Το αρχικό όραμα για επιστροφή στους V10 κρίθηκε γρήγορα ανεφάρμοστο, κυρίως λόγω των αντιδράσεων των κατασκευαστών. Όμως οι V8, με κάποια μορφή ηλεκτροβοήθειας, φαίνεται να θεωρούνται πιο ρεαλιστικοί – και κυρίως πιο αποδεκτοί από την πλευρά των εταιρειών. Πολλές μάρκες διατηρούν ακόμα τέτοιους κινητήρες στο χαρτοφυλάκιό τους, άρα δεν πρόκειται για έναν τεχνολογικό αναχρονισμό αλλά για κάτι που μπορεί να συνδυαστεί με τις εξελίξεις σε καύσιμα και υβριδικές τεχνολογίες.
Η παγκόσμια στροφή προς την ηλεκτροκίνηση δείχνει πλέον να συναντά αντιστάσεις: το κόστος αγοράς, οι περιορισμοί αυτονομίας και η ψυχολογία του καταναλωτή καθιστούν την πλήρη αντικατάσταση των θερμικών κινητήρων δύσκολη υπόθεση. Παράλληλα, η πίεση από τα φθηνότερα κινεζικά ηλεκτρικά οχήματα έχει προκαλέσει αβεβαιότητα στις δυτικές αγορές. Σε αυτό το σκηνικό, η εξέλιξη των συνθετικών καυσίμων αναδεικνύεται ως πιθανή σανίδα σωτηρίας για τη θερμική μηχανοκίνηση.
Αν η Formula 1 επιλέξει να κάνει αυτό το άνοιγμα, η μετάβαση δεν θα είναι απλή. Πρέπει να καθοριστούν ποσοστά ανάμεσα σε θερμική και ηλεκτρική ισχύ, με την τρέχουσα ισορροπία του 50:50 να θεωρείται από πολλούς αναποτελεσματική. Οι συζητήσεις δείχνουν πως η τάση είναι να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στον θερμικό κινητήρα, ίσως και έως 90%, προκειμένου να καλυφθούν οι απαιτήσεις σε ισχύ και ταχύτητα. Κι όλα αυτά στο πλαίσιο μιας πιο βιώσιμης, οικονομικής και απλοποιημένης τεχνολογίας.
Κομμάτι του πακέτου είναι και η μείωση κόστους, με τη FIA να εξετάζει την υιοθέτηση κοινών εξαρτημάτων όπως τα κιβώτια ταχυτήτων ή τα υβριδικά συστήματα. Αν και κάτι τέτοιο θα συναντήσει αντιδράσεις –ειδικά από τις ομάδες που βασίζουν την αγωνιστική τους ταυτότητα στην τεχνολογική διαφοροποίηση–, το προηγούμενο της επιτυχημένης εφαρμογής ενιαίων συστημάτων ελέγχου ισχύος δείχνει πως δεν είναι απαραίτητα αρνητικό. Εφόσον οι διαφορές αυτές δεν επηρεάζουν το θέαμα ούτε τη δυναμική του πρωταθλήματος, τότε ίσως αξίζει να θυσιαστούν στον βωμό της βιωσιμότητας.
Πιο δύσκολη αποστολή θα είναι η μείωση του κόστους των συνθετικών καυσίμων, τα οποία από το 2026 θα είναι υποχρεωτικά. Σήμερα η τιμή τους παραμένει δυσβάσταχτη και η μαζική παραγωγή τους ακόμα μακριά από την πραγματικότητα. Σε αυτό το πεδίο, η πρόταση για έναν ενιαίο προμηθευτή καυσίμων βρίσκει αντίσταση κυρίως για εμπορικούς λόγους, αφού οι συνεργασίες μεταξύ ομάδων και μεγάλων πετρελαϊκών είναι βαθιά ριζωμένες και αποτελούν σημαντικό κομμάτι του marketing κάθε brand.
Σε κάθε περίπτωση, το ζητούμενο παραμένει σαφές: ένα πιο οικονομικό, πιο θορυβώδες και πιο «καθαρό» μέλλον για τη Formula 1, που δεν θα βασίζεται αποκλειστικά στην εικόνα της τεχνολογικής πρωτοπορίας, αλλά θα επανασυνδεθεί και με το ένστικτο. Εάν η στροφή στους V8 επιτύχει τον διπλό στόχο της μείωσης κόστους και ενίσχυσης του θεάματος, τότε όχι μόνο θα εξυπηρετεί τη βιωσιμότητα του σπορ, αλλά και θα ξαναφέρει τη Formula 1 πιο κοντά στις ρίζες της – χωρίς να χάσει το μέλλον από τα μάτια της.
