Τον κοιτάζαμε με δέος να μάχεται στην πίστα και ξέραμε πως δεν οδηγούσε για να κερδίσει, αλλά για να αγγίξει το απόλυτο. Κάθε του γύρος ήταν μια προσευχή, κάθε του αγώνας μια υπέρβαση.

Πάντοτε αναρωτιέμαι, πώς άραγε ένιωσαν όλοι εκείνοι οι πιστοί που έζησαν την εποχή του Χριστού μας. Που είδαν τον Σωτήρα μας να περπατά ανάμεσά τους, να κάνει όλα εκείνα τα θαύματα και να μιλά για αγάπη όπως δεν μας έχει μιλήσει ποτέ άλλος κανείς, προτού σταυρωθεί για να μας λυτρώσει από τα δεσμά της αμαρτίας.

Ο Senna συμβόλιζε για όλους εμάς τους πιστούς της Formula 1 ό,τι συμβόλιζε ο Χριστός για την αγάπη — μια ανώτερη, υπερβατική παρουσία στις πίστες, που οδηγούσε όχι με τα χέρια αλλά με τη ψυχή: «Οι αγώνες είναι τα πάντα για μένα. Είναι η πρόκληση της ζωής μου. Ένας ιός χωρίς θεραπεία. Έχω χάσει κάθε ενδιαφέρον για οτιδήποτε άλλο στη ζωή -το σώμα και η ψυχή μου ανήκουν στη Formula 1».

Για όσους τον προλάβαμε, ο Ayrton Senna ήταν κάτι πολύ περισσότερο από απλώς ο σπουδαιότερος πιλότος όλων των εποχών. Ήταν ο φάρος της ελπίδας μας, αυτός που απέδειξε πως ο άνθρωπος μπορεί να υπερνικήσει ακόμη και το ατσάλινο θαύμα της λογικής. Για μένα προσωπικά, ήταν και θα παραμείνει ο «Φιλόσοφος της Ταχύτητας», το μέτρο του ακατόρθωτου, το ίνδαλμα που αγωνιζόταν όχι για τη νίκη, αλλά για κάτι πολύ ανώτερο. 

Έφυγε τη στιγμή που προσπαθούσε να λυτρώσει τη Formula 1 από τα δεσμά της ψυχρής τεχνοκρατίας, της λογικής που ξεχνά τον άνθρωπο και προσκυνά τη μηχανή. Και εμείς, γίναμε μάρτυρες αυτής της θυσίας, καθώς κοιτάζαμε τον ίδιο να αναχωρεί για τα επουράνια τη μέρα της Ανάστασης του Χριστού._Δημήτρης Γιόκκας