Ο πιλότος της McLaren κρατά χαμηλούς τόνους όταν ακούει ότι μπορεί να θεωρηθεί το «νούμερο ένα» της χώρας του, γνωρίζοντας πως υπάρχουν χνάρια γιγάντων που πρέπει πρώτα να ακολουθήσει, προτού γίνει ήρωας για τις μάζες.

Μπαίνοντας στη Μάχη της Βρετανίας με φόρα από τη νίκη του στο Grand Prix της Αυστρίας, ο Lando Norris διεκδικεί το στέμμα του Βρετανού ηγέτη στη σύγχρονη Formula 1 — χωρίς όμως να το φωνάζει.

Δεύτερος στη βαθμολογία και μπροστά από κάθε άλλον συμπατριώτη του, φτάνει στον εντός έδρας αγώνα με τον ενθουσιασμό του φαβορί, αλλά και τη στάση εκείνου που ξέρει πως η κορυφή δεν κατακτάται με δηλώσεις. Όσο οι άλλοι τον τοποθετούν ήδη στην κορυφή της βρετανικής λίστας, εκείνος επιμένει: «Θεωρητικά… ούτε καν θα το πω», αστειεύτηκε στη συνέντευξη Τύπου στο Silverstone, χαμογελώντας, όταν ρωτήθηκε αν αισθάνεται πως είναι ο κορυφαίος Βρετανός πιλότος αυτή τη στιγμή.

«Ίσως έχω τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσω τον αγώνα, και σίγουρα είμαι αυτός που παλεύει περισσότερο για το πρωτάθλημα φέτος. Αλλά αν είμαι το νούμερο ένα; Δεν ξέρω. Εξαρτάται πόσο μετράς την ιστορία. Αν την λάβεις υπόψη, τότε ο Lewis είναι ξεκάθαρα στην κορυφή – πολύ περισσότερες νίκες, pole positions και πρωταθλήματα απ’ όλους τους υπόλοιπους μαζί».

Ο Lewis Hamilton, άλλωστε, έχει μετατρέψει το Silverstone σχεδόν σε προσωπικό του έδαφος, με εννιά νίκες και διαρκή παρουσία στο βάθρο από το 2014 μέχρι και πέρσι, το 2024. Δίπλα στους Norris και Hamilton, η φετινή αγωνιστική χρονιά βλέπει τους George Russell, Alex Albon και Ollie Bearman να συμπληρώνουν την πεντάδα των Βρετανών της F1, με τον Russell να είναι τέταρτος στη βαθμολογία.

«Μπορεί να είμαι το φαβορί του Σαββατοκύριακου από βρετανικής σκοπιάς, αλλά αυτό το αφήνω σε εσάς. Η δουλειά σας είναι να κολλάτε ταμπέλες, όχι η δική μου. Εμένα ο στόχος είναι να φτάσω εκεί. Όπως σε όλα τα σπορ – τένις, γκολφ – θες να είσαι ο καλύτερος. Αλλά δεν το έχω αποδείξει ακόμη. Είναι κάτι που δουλεύω πάνω του», συμπλήρωσε με ειλικρίνεια.

Ο Norris έχει κάθε λόγο να νιώθει δυνατός ενόψει του αγώνα της πατρίδας του. Εκτός από τη φόρμα του στην πίστα, η ενέργεια γύρω από το Grand Prix είναι ενθουσιώδης. Και όσο το Silverstone γεμίζει από σημαίες με τον Union Jack και φωνές υποστήριξης, είναι δύσκολο να μην φανταστεί κανείς ένα ενδεχόμενο εντυπωσιακό σενάριο: για πρώτη φορά εδώ και 60 χρόνια, τρεις Βρετανοί να ανέβουν μαζί στο βάθρο του Silverstone. Η τελευταία φορά που συνέβη αυτό ήταν το 1965, όταν οι Jim Clark (Lotus), Graham Hill (BRM) και John Surtees (Ferrari) μονοπώλησαν τις κορυφαίες θέσεις. 

Ο Jim Clark παραμένει, για πολλούς που αγαπούν βαθιά την ιστορία της Formula 1 ο πιο καθαρός ορισμός του ταλέντου πίσω από το τιμόνι. Δεν πρόλαβε να γράψει όσο μεγάλη στατιστική κληρονομιά όσο ο Lewis Hamilton – και πώς θα μπορούσε άλλωστε, όταν η καριέρα του κόπηκε τόσο πρόωρα. Όμως σε κάθε γύρο, σε κάθε εποχή, υπάρχουν πιλότοι που ξεπερνούν τους αριθμούς και αφήνουν πίσω κάτι σχεδόν μυθικό. 

Και αν κανείς επιμένει, ωστόσο, και θέλει σώνει και καλά να μιλήσει με αριθμούς (με τους σωστούς αριθμούς), να πω απλώς ότι ο Clark κέρδισε το 34.7% των Grand Prix στα οποία αγωνίστηκε (28.6% ο Hamilton) και το 62.5% των αγώνων στους οποίους συμμετείχε στη Βρετανία (50% ο Hamilton), ποσοστά που δεν είναι απλά στατιστικά, αλλά αποτυπώματα μιας εποχής και μιας κλάσης που κάνουν τον πράο γίγαντα από τη Σκωτία διαχρονικά άπιαστο._Δημήτρης Γιόκκας

Πήρες Ζάναξ; Όχι, βρήκα το γκάζι! | SpeedΖone Podcast EP78