Το κιβώτιο που κάποτε ήταν ο βασιλιάς του δρόμου, σβήνει αργά αλλά σταθερά από τη σύγχρονη αυτοκίνηση

Κάποτε ήταν σύμβολο του οδηγικού ελέγχου, του πάθους, της "αληθινής" σύνδεσης με το αυτοκίνητο. Πλέον όμως, το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων μοιάζει με μια γλώσσα που λίγοι μιλούν και ακόμα λιγότεροι θέλουν να μάθουν. Τα τελευταία στοιχεία αποκαλύπτουν κάτι που οι παλιοί υποψιάζονταν και οι νέοι απλώς αποδέχονται: το χειροκίνητο πεθαίνει – όχι με πάταγο, αλλά με ένα αργό, σχεδόν ήσυχο ξεφούσκωμα.

Οι λόγοι του τέλους

Πρώτος και βασικός εχθρός του λεβιέ είναι οι ίδιοι οι οδηγοί: προτιμούν πλέον την άνεση. Όσο και αν οι ρομαντικοί οδηγοί απολαμβάνουν τη χαρά του κουμπώματος της σχέσης, οι περισσότεροι σήμερα αναζητούν ηρεμία στην κίνηση, ειδικά σε πόλεις όπου ο συνεχής συμπλέκτης-φρένο-γκάζι είναι συνταγή για νεύρα και πόνους στα γόνατα.

Δεύτερος λόγος; Τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Το μέλλον της αυτοκίνησης είναι αυτόματο εκ γενετής. Τα EVs – όπως και τα περισσότερα υβριδικά – δεν έχουν καν χειροκίνητο. Κι όσο αυξάνεται η παρουσία τους τόσο στα showrooms όσο και στις αγγελίες μεταχειρισμένων, τόσο υποχωρεί το χειροκίνητο σε ένα όλο και μικρότερο γκέτο.

Οι νέοι απλώς δεν ενδιαφέρονται

Οι μαθητές οδήγησης βλέπουν τον λεβιέ ως κάτι άσχετο με τη δική τους εποχή. Το 2024, ένας στους πέντε μαθητές έδωσε και πέρασε εξετάσεις σε αυτόματο αυτοκίνητο – ποσοστό που διπλασιάστηκε μέσα σε πέντε χρόνια. Και όχι, δεν ήταν μόνο για ευκολία – ήταν γιατί ξέρουν πως δεν πρόκειται να αγοράσουν ποτέ χειροκίνητο.

Φυσικά, δεν θα εξαφανιστεί τελείως – τουλάχιστον όχι ακόμα. Οι πιο οικονομικές επιλογές και τα σκληροπυρηνικά σπορ μοντέλα ίσως συνεχίσουν να το προσφέρουν. Κι όσοι έχουν δίπλωμα για χειροκίνητο θα έχουν πάντοτε περισσότερες επιλογές.

Όμως αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγα χρόνια το χειροκίνητο ίσως είναι κάτι που θα διδάσκεται μόνο σε σχολές κλασικής οδήγησης, σαν να μαθαίνεις πιάνο με φυσικά πλήκτρα, αντί για synth.

Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν το «σκοτώνει» το χειροκίνητο – απλώς το ξεχνάμε. Και όπως όλα όσα κάποτε λατρέψαμε αλλά μας κούρασαν, το αφήνουμε πίσω, με μια μικρή νοσταλγία