Οι Αμερικανοί, με το κατάλληλο storytelling, μπορούν να πειστούν να δουν οτιδήποτε, ακόμα και 78 γύρους Μονακό χωρίς προσπέραση, αρκεί να υπάρχει γύρω-γύρω hype, IMAX και Brad Pitt.

Καθώς οι φανατικοί της Formula 1 κοιμόντουσαν με ανοιχτά μάτια βλέποντας το απόλυτο τίποτα να συμβαίνει στους στενούς δρόμους του Μονακό, λόγω της καταστροφικής ιδέας των 2 υποχρεοτικών pit-stops, κάτι παράξενο συνέβαινε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού: 2.3 εκατομμύρια Αμερικανοί θεατές έμειναν καρφωμένοι στις οθόνες τους για να παρακολουθήσουν ένα "Grand Prix" που είχε τόση ένταση όσο μια ταινία ντοκιμαντέρ για τον ασβέστη.

Μάλιστα, 917.000 από αυτούς ήταν μεταξύ 18 και 49 ετών, δηλαδή ακριβώς η ηλικιακή ομάδα που τσιμπάει σε κάθε «νέο κινηματογραφικό σύμπαν» με φώτα, κάμερες και έναν Brad Pitt να οδηγεί σαν... Spiderman. 

Αναλυτικά, η σεζόν 2025 σημειώνει μέσο όρο 1.3 εκατομμύρια θεατές ανά αγώνα στις ΗΠΑ, νούμερο αυξημένο κατά 18% σε σχέση με τα προηγούμενα δύο χρόνια. Γιατί; Επειδή οι Αμερικανοί δεν βλέπουν F1 — βλέπουν Netflix.

Με τον θόρυβο γύρω από την επερχόμενη ταινία "F1" να φτάνει στα ουράνια (με προβολή για τους οδηγούς μέσα στο GP του Μονακό, μην ξεχνιόμαστε), και με το "Drive to Survive" να έχει μετατρέψει την F1 σε reality show με ηχητικά εφέ και δραματικές μουσικές, ήταν θέμα χρόνου να συμβεί αυτό.

Ο ίδιος ο σκηνοθέτης της ταινίας δήλωσε πως άρχισε να ενδιαφέρεται για τη Formula 1 μέσω... Netflix. Και κάπως έτσι, από ένα docuseries γεννήθηκε μια ταινία, κι από μια ταινία… ένα ρεκόρ τηλεθέασης για τον πιο βαρετό και άχρωμο Grand Prix που είχαμε στο Πριγκιπάτο απ’ το 1929 – όχι επειδή δεν είχε προσπεράσεις, αλλά γιατί το δράμα χάθηκε μέσα σε μια τεχνητή στρατηγική που ανάγκασε τις ομάδες να παίξουν ένα παιχνίδι καρναβαλικής τακτικής αντί για αυθεντική μάχη.

Και τώρα, το πιο ιστορικό GP απειλείται να χαθεί από το καλεντάρι, ολοκληρώνοντας με τον πιο θλιβερό τρόπο την πτώση του.

Το ίδιο βράδυ που εκατομμύρια Αμερικανοί χαζεύαν το Μονακό για το... τρέιλερ που τους έταξαν, το Indy 500 -η δική τους θρυλική κούρσα, την οποία βλέπουν όσοι αγαπούν τους αγώνες και όχι τα σαπουνοσπόρ- έγραφε 3,5 ώρες αυθεντικής ιστορίας, με μάχες, δράμα και ένταση που δεν άφηνε ούτε χρόνο για τουαλέτα (ναι, διανύουμε καιρούς στους οποίους οι 16χρονες F1-fluencers ξέρουν τον Stroll και τον νερόβραστο Steiner, αλλά όχι τον Palou και τον Ganassi). 

Το συμπέρασμα είναι πως ζούμε στην εποχή όπου η ουσία έχει αποσυρθεί σιωπηλά από την πίσω πόρτα κι έχει αντικατασταθεί από το αμείλικτο hype, πλασαρισμένο με φίλτρα, hashtags και εικονικό ενθουσιασμό φτιαγμένο σε εργαστήρια marketing._Δημήτρης Γιόκκας 

Διαβάστε ακόμη: Όταν η πίστα γονάτισε μπροστά σε έναν ανίκητο θρύλο

Antonelli: Με τον σταυρό στην πλάτη και τον άνεμο στο στήθος